Her savaşın bir karargâhı, her ilmin bir okulu, her mesleğin bir iş yeri olması nasıl gerekli ise İslam dininin böyle bir karargâha ihtiyacı olduğu açıktır. İslam dininin karargâhları işte şu anda içinde bulunduğumuz camiler ve mescitlerdir.
Topraklar savaşta alınsa da barışla ayakta kalırlar. Toplum birliği sağlanamayan, aidiyet duygusu barındırmayan her anlayış çökmeye mahkumdur. İşte Allah Resulü de bu kaide sebebiyle Medine’de birliği sağlayıp Barış ortamında tebliği daha fazla insana ulaştırma adına bir sözleşme ortaya koymuştur. Bu sözleşmenin adı Medine vesikasıdır.
Hak ile batılın savaşında her iki tarafta bulunanların da karargâhları vardır. İslam’ın ana karargâhı Kâbe’dir. İşte bu yüzdendir ki namaz kılarken yönümüzü Kâbe’ye dönüyoruz. Döndüğümüz kıblemiz olan Kâbe şuanda döndüğümüz kıblemiz olsa da ilk kıblemiz olmadığını daha önceki derslerimizde belirtmiştik. İlk kıblemiz hicretin 2.yılına kadar Kudüs olmuştur.
Müslüman dedik mi akla alçak gönüllü, mütevazi bir şahsiyet gelir. Ancak söz konusu dinini, namusunu, toprağını korumak oldu mu, bir aslan gibi olması gerektiğini de bilmek gerekir.
Bir insan için en değerli varlığı canıdır. İşte onun içindir ki şehadet en yüce makamdır. Bunun içindir ki, ashab-ı kiram Cennete aday erler olarak başlarında Allah Resulü s.a.v’ in önderliğinde bedir’de toplandılar. Allah Resulü s.a.v orduyu düzene sokuyor ve Muhacirlerin başına Musab Bin Umeyr’i, Hazrec’in başına HubbabBin Münzir’i, Evs’in başına da Sad Bin Muaz'ı komutan olarak tayin ediyor.
Dünyada zulmeden her kişi ve topluluk bilmelidir ki, hiçbir zalimin yaptıkları yanına kar kalmayacaktır. Ama dünyada, ama ahirette mutlaka hesap verecektir. Aynı şekilde hiçbir zulüm düzeni de ilelebet devam etmez
