HIRSINA ESİR OLAN İNSAN

Değerli müminler:

Hepimiz ölüm denen gerçekle karşı karşıyayız. Ancak insanoğlu ölüm denen gerçeği bilir ama yinede dünyaya öylesine bağlanır ki, hiç ölmeyeceğim zanneder. Bu zan onu dünya için yığınak yapmaya, mal ve servet peşinde koşmaya, insanları ezmeye, makamları menfaatleri doğrultusunda kullanmaya iter.

İşte insanoğlunun bu tamahkârlığını Rabbimiz şöyle ifade ediyor:

وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُباًّ جَماًّؕ

Malı pek çok seviyorsunuz. [1]

Hâlbuki insanoğlu tarihini unutur. Rabbimiz örnek almamız için nice güçlü insandan ve kavimden bahsederek onları nasıl yok ettiğini haber verdiği halde kimse ibret almaz. Kendini zengin zanneden birçok kimse Karun’un servetini yakalama şansı yokken, ilginç bir şekilde onun gibi isyan ederek yok olmaya çalışır.

Bu hırs ve sevgi insanoğlunu katı ve kaba bir varlığa çevirir. Rabbimiz buna işaret ederek Müslüman’ın kalbine sahip çıkmasını hatırlatır:

وَاِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدٖيدٌؕ

Hiç şüphesiz (insan) mal sevgisi sebebiyle çok katıdır. [2]

Katılaşan kalp dünyanın malı ile zengin olduğunu zannederek, kendini büyük görmeye başlar. Bunun sonucu da gurur ve kibir hastalığına yakalanır.

 Peki! Müslüman nasıl olmalı ki, Rabbine has bir kul olsun?

Rabbimiz: O Müslümanlar az önce vasıflarını saydığımız kimselerden değildirler!

Onlar:

اِلَّا الْمُصَلّٖينَۙ اَلَّذٖينَ هُمْ عَلٰى صَلَاتِهِمْ دَٓائِمُونَ

Ancak şunlar öyle değildir: Namaz kılanlar ki, onlar namazlarında devamlıdırlar (ihmal göstermezler;).

Çünkü namaz insana en yüce makam olan Allah’ın önünde eğilmeyi, ondan başka hiç kimseye eğilmemeyi öğretir ve Rabbimizin ifadesi ile kötülüklerden alıkoyar.

Akla şöyle bir soru gelebilir! Dünyada bu kadar Müslüman varken, kılınan bunca namaz neden insanlara bir diriliş nasip etmiyor?

Müslüman nasıl namaz kılmalı ki, onun için bir diriliş ve yeniden ayağa kalkış olsun?

Yine o müminler şöyledir buyuruyor Rabbimiz:

وَالَّذٖينَ فٖٓي اَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌۙلِلسَّٓائِلِ وَالْمَحْرُومِ

Mallarında, belli bir hak vardır. İsteyenler ve (istemeyip )mahruma(kalanlar için).

Namazı ile beraber Allah yolunda infak etmedikçe kul Rabbinin huzurunda huşu içinde olamaz. Çünkü: Zengin fakirin hamisidir.

 Kul Rabbi için bir şey yaptıkça gönlü hoş olur ve kalbi genişler ve bilir ki, bu hayatın peşinden ebedi bir hayat ve çetin bir hesap var.

Rabbimiz Müslüman’ı tasvir ederken bu hususa da dikkat çekiyor:

وَالَّذٖينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدّٖينِ وَالَّذٖينَ هُمْ مِنْ عَذَابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَۚ

Ceza (ve hesap) gününün doğruluğuna inananlar: Rab'lerinin azabından korkanlar,

Bu korku mümini her zaman tedbirli olmaya sürükler. Mümin bilir ki, kimse Rabbinin hükmünden emin olamaz!

اِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍۚ

Rab'lerinin azabı(na karşı) emin olunamaz;

Onun için gerçek mümin Rabbinin gazabından korkar ve kaçınır.

 Rabbimiz iman sahiplerinin dikkat etmesi gerekenleri sıralar:

وَالَّذٖينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَۙ

Irzlarını koruyanlar ( zinadan kaçınanlar )

Bu noktada şunu ifade etmek gerekir! Rabbimiz bizi imtihan ettiği hususların, haram kıldıklarına karşın, helallerini de bize sunmuştur, böylelikle insanın mahşer yerinde “Ya Rabbi bu şehveti ve arzuyu sen verdin, onun için biz hata yaptık” demesine müsaade etmemek için helalini de insana sunmuştur.

Bu helalleri de kitabında bizlere açıkça ifade etmiştir:

اِلَّا عَلٰٓى اَزْوَاجِهِمْ اَوْ مَا مَلَكَتْ اَيْمَانُهُمْ فَاِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومٖينَۚ

Ancak eşlerine ve cariyelerine karşı müstesna; çünkü onlar kınanmazlar;

Öyleyse sınırlara riayet etmek Müslüman’ın görevidir.

فَمَنِ ابْتَغٰى وَرَٓاءَ ذٰلِكَ فَاُو۬لٰٓئِكَ هُمُ الْعَادُونَۚ

 Bundan öteye (geçmek) isteyenler ise, onlar taşkınların ta kendileridir,

Bundan başka bir diğer görevimizde Emanete sahip çıkmaktır:

وَالَّذٖينَ هُمْ لِاَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ

Emanetlerine ve ahitlerine riayet edenler,

Bizler ümmeti Muhammed olarak peygamberimizin hayatında ki emanet bilincini anlamadıkça, bu ayetin manasını da kavrayamayız!

Bir düşünün! Düşmanınız olan, sizi öldürmek için plan yapan, yollarınıza diken seren kimseler, güvenecek kimse bulamayıp, kendilerine düşman olan birine mallarını emanet ediyorlar. İşte bu tüm iman ettim diyen kimselere çağlar ötesi bir mesajdır!

Hepsinden önemlisi toplumda adalet kavramının yıpranmamasıdır. Onun içinde dostunuz veya düşmanınız bile olsa adalet için, Rabbinin rızası için hakka şahitlik edenler olmak zorundayız.

وَالَّذٖينَ هُمْ بِشَهَادَاتِهِمْ قَٓائِمُونَ

Şahitliklerini (dosdoğru) yapanlar. [3]

Üzülerek ifade etmeliyiz ki, maalesef biz şuan bu özelliklerimizi kaybettik ve dünyaya tutkuyla bağlandık.

Bu tutkunun adı ise hırstır.

Bu hırsın içinde mal, makam, kadın ve benzeri birçok dünyalık arzu ve isteği görürsün.

Rabbimiz insanın nefsinde oluşan bu huyları ifade ederken şu durumumuza dikkat çeker:

اِنَّ الْاِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعاًۙ

Gerçekten insan, pek hırslı (ve sabırsız) yaratılmıştır.

 İşte imtihan bu hırsa vurduğumuz darbede ve Allah’a yönelişimizdeki azmimizde gizlidir.

İman; acaba hırsına esir olacak mı, olmayacak mı? Sorusunda ortaya çıkar.

Herkes kendisinin sıkıntısını bilir, başkasını hiç düşünmez.

Bunun için her yolu mubah görür ve kardeşinin zarar görmesini de umursamaz.

اِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاًۙ

Kendisine fenalık dokunduğunda sızlanır, feryat eder.

Eline imkân geçince de sadece kendi menfaatine çalışır.

وَاِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعاًۙ

Ona imkân verildiğinde ise cimri kesilir. [4]

Ancak hiç düşünmez! Dünyaya üryan geldiği halde, kendisine bu kadar imkânı vereni, onu güçlü kılanı, onu koruyanı ve yine onu bu dünyadan alacak olan yüce makamı.

Unutmayın değerli kardeşlerim!

Dünya denen yer bizden sonrakilere devredeceğimiz emanetleri elinde bulundurduğumuz yerdir. Emanete sahip çıkan kazanır, emanete ihanet eden kaybeder!

Rabbim emanetlere sahip çıkan, hırsına esir olmayan ve iman ile bu dünyadan göçenlerden olabilmeyi hepimize nasip eylesin!

 

 

---

[1] Fecr 20

[2] Adiyat 8

[3] Mearic 22-33

[4] Mearic 19-21