Ezan ile başlayıp, sala ile sona eren bir hayatı yaşayan Müslümanlar olarak bilmeliyiz ki, biz başıboş bir şekilde yaratılmış varlıklar değiliz. Nasıl ki yaratılan her varlığın görevi olduğu gibi insanında görevleri vardır. Biz bu göreve kulluk görevi diyoruz.
Büyüyüp sorumluluk sahibi olduğumuzda rızık korkusu bizi garanti gözüken işler yapmaya sürükler ve eldekileri kaybetme korkusu ise bizi Allah’ın hoşlanmayacağı şeyleri yapabilecek kadar ileri gitmeye sürükler. Hâlbuki Müslüman bilir ki, en güvenli liman Rabbine sığınmak ve güvenmektir.
Hiç düşündük mü ne kadar da çok korkumuz var değil mi? Hâlbuki hayatı da ölümü de var eden Allah’ın “benden geldiniz dönüşünüzde ancak banadır” diye ifade ettiği hayatın geçici bir süre olduğunu bildiğimiz halde, yinede bu dünyada ebedi kalacakmışız gibi nimetlerini kaybetme korkusu yaşarız. Yaşadığımız hayat için korkularımız çok
Yaşadığımız bu dünyada birçok vesile ile sınanır ve imtihandan geçiriliriz. Aslına her anımız bir sınanmadır. Bu sınanmada en yakının olan ailen ile sana çok uzak görünen birçok kesimle sınanırsın. Hal böyleyken Rabbim bizleri imtihan edeceğini açıkça beyan ettiği halde Rabbimizin imtihanı ile karşı karşıya kaldığımızda “ bula bula bizi mi buldu bu belalar ” diye sızlanır ve isyan ederiz.
Rabbimiz Âdem babamızı var edip ondanda Havva annemizi yaratarak aile birlikteliğinin temelini atarken, ortaya koyduğu hükümler ile de insan için kutsal bir birlikteliğin temeli olan aileyi koruma altına almıştır. Çünkü sağlıklı bireyler ancak Allah’a boyun eğip emirlerine göre yaşamaya çalışan ve evlatlarını da bu doğrultuda yetiştiren ailelerle mümkün olacağını Rabbimiz ortaya koymuştur.
Allah’a inanmanın insan hayatına ne gibi katkısı vardır sorusu insanoğlunun var edildiği günden beri bireylerin ve toplumların sorguladığı bir meseledir.
