İnsanoğlu niçin var edildiğini ve nasıl yaratıldığını merak etmiş ve buna tarih boyunca cevap aramıştır. Şu unutulmamalı ki, Rabbimizin bizleri var etmesi bize ihtiyaç duyduğu için değil büyüklüğü bilensin diyedir. Bizler ihtiyaçlı olduğumuzdan her şeyin ihtiyaçlı olduğunu düşüncesine kapılıyoruz, ancak Rabbimiz ihtiyaçlı değil, ihtiyaçları giderendir. İşte Hz Âdem ile başlayan serüven budur.
Her peygamber Allah’tan aldığı vahyi eksiksiz insanlara ulaştırmakla sorumludur. Allah'ın elçileri olan peygamberler kendi heva ve heveslerine göre hareket etmedikleri gibi Rabbimizin emri olmadıkça görev yerlerini de terk edemezler. Eğer etmeye kalkarlarsa ne olur diye baktığımızda Hz. Yunus Aleyhisselam'ın balığın karnındaki durumunu bizlere çarpıcı bir örnek olacaktır.
İnsan şerefli bir varlıktır. Onu şerefli kılan ise düşünebilme yeteneğidir. Düşünmek ise doğru ile yanlışı ayırt edebilmektir. Doğru hakkı ifade ederken, yanlış batılı ortaya koymaktadır.
Allah’ın var ettiği ve kendilerine sorumluluk yüklediği insanlar ve cinler Allah’a kulluk ettikleri sürece Rableri katında makamlara yükselir. Eğer yaratanını unutup büyüklenirse aşağıların aşağısına varacağını gösteren birçok ibretin başında da şeytan gelir.
Şis peyamberin Babası : Adem a.s, Annesi de, Hz. Hava'dır. Adem a.s oğlu Kabil, kardeşi Hâbil'i kıskanarak öldürdükten beş yıl sonra, Şis (Hibetullah) a.s doğdu.
Nuh b.Lemek (veya Lemk), b.Mettu Şelah’ın oğlu ve Âdem peygamberin Yedinci kuşaktan torunudur. Tevrat kaynaklarına göre Hz. Âdem’in ölümünden 126 yıl sonra dünya ya geldiği ifade edilmektedir. İlk insanların uzun süren hayatları sebebi ile birbirlerinin hayatlarına şahit olmaları ise gayet doğaldır.
