İnsanı insan yapan değerlerin başında utanma duygusu gelmesinin hikmetini anlamaya ihtiyaç duyduğumuz bir zamanda yaşıyoruz. İnsanların inanç değerlerine saygının ortadan kalkıp da saygısızlık yapanların saygı beklediği bir ortamda kendimizi ve neslimizi bu yozlaşmadan kurtarmak adına tedbirler almamız adına üzerinde durmamız gereken değerlerimizi tekrar ifade etmemiz gerekiyor.
Bizler güçlü olmayı, gücü elinde bulundurmayı, hükmetmeyi ve hükmümüzün insanları korkutmasını isteriz de bunu daha önce isteyenlerin başına gelenleri görmek istemeyiz! Firavun ve benzerleri gibi çok büyüklenenlerin yok olduğuna şahit oluruz da bunun bizim başımıza gelmesine ihtimal vermeyiz! Hâlbuki her ihtiras, sahibini uçuruma sürükler!
İslam'ın ortaya koyduğu prensiplerin hedeflerinden biri de İslami sistemin kurallarının Müslüman toplumda anlaşılıp yaşanmasına gayret göstermektir. Bu kuralların en belirgin ve önemli olanlarının başında ise adalet ve eşitlik prensibi gelmektedir.
İnsanoğlu olarak isteriz ki, hayatımızda hiç sıkıntı olmasın, her şey çok güzel olsun! Ancak insanın bu istediği dünyada değil ahrette iman edenlerin ulaşacağı bir mükâfattır. Onun için diyoruz ki, Dünya oyun ve eğlence yeri değil, ebedi mutluluğa ulaşmak adına çaba sarf etmek üzere gönderildiğimiz bir işyeridir.
İnsanın var edildiği günden beri onun neslinin devamını sağlayan ve de imtihana tabi tutulmasına sebep olan husus nefsimizin arzularının en önde gelen isteklerinden biri olan şehevi arzulardır. İnsan hayatındaki bu arzu öylesine belirleyici bir unsurdur ki, tarih boyunca birçok olayın seyrinde en önemli dönemeçlerden birini teşkil etmiştir.
Yalnızlık sadece Allah’a mahsus olan bir kaidedir. Yaratılan her varlık birbirine muhtaçlı var edildiği gibi, birçoğu da eşi ile var edilmiştir. Ancak bugün fıtrat da olan beraberliklerin sadece şehevi arzulara hafs edildiği, meşru hayatın kabul edilmediği, hayvani dürtülerle insanların birbirine yaklaştığı bir zamanı yaşıyoruz.
