Dünya kuruldu kurulalı ne şahlar, ne krallar gördü. Kimisi büyük saraylarında, kimisi büyülü tahtlarında arz-ı endam ettikleri dünyadan doğdukları gibi üryan göçtüler. Geride şan ve şöhret adına birkaç cümle, birkaç altın kaldı.
İnsanoğlu birçok imkâna sahip olsa bile asıl aradığı his güven ve huzur duygusudur. Huzur ise maddiyatla ele edilen bir olgu olmayıp İslami bir nizama ihtiyaç duyulan kaideler bütünüdür. Hani bazı kamyonların arkasında yazar ya“Huzur İslam’dadır” ifadesinde de olduğu gibi gerçek manada huzuru bulmanın yolu İslam’ın yaşanılmasından geçmektedir.
Bizler kâinatta ne varsa Allah c.c tarafından var edildiğine inanan kimseler olarak hiçbir şeyin kendi kendine oluşmayacağına, olan her şeyin Allah’ın takdirinde olduğuna iman etmesi gereken kimseleriz. Ancak zaman zaman içimizde beslediğimiz sevgiden kaynaklı olarak Allah’ın fiilini yarattıklarına atfederek Rabbimizin gazabıyla karşı karşıya gelecek noktaya gelmekteyiz.
Samimiyetin yerini gösterişin aldığı bir zamanda her alanda bir yozlaşmanın olduğunu görmekteyiz. Bahsettiğimiz bu yozlaşma öylesine çığırından çıkmış durumda ki, bu hayattan sonraki ebedi hayatımızı bile riske atacak noktaya gelmiştir.
İnsanoğlunun dünyadaki serüveni başladığı günden beri hayatını kolaylaştırmak adına birçok icada imza atmıştır. Bunların bir kısmı insanlık için çığır açarken, bir kısmı da insanlığın felâketine sebep olmuştur. İşin aslına bakıldığında ise insanlığı gelişen teknolojinin değil insanın bitmek bilmez hırslarının felakete sürüklediği görülmektedir.
Kâinatta var edilen her şey bir tertip ve düzen üzere var edilmiş ve bu düzeni korumak üzere de insan yeryüzüne halife kılınmıştır. Ancak ne hazindir ki, düzeni korumak üzerine halife kılınan insan kurulu düzeni bozarak kâinatı yaşanmaz hale getirmiştir.
