Hayatımızın her alanında olduğu üzere inanç değerlerimizde de maalesef mananın kaybolup şeklin ön plana çıktığı bir zamanda kavramların içinin doldurulması ve mananın daha iyi anlaşılması için çalışma yapılması artık hayati bir önem taşıdığı çok açık şekilde ortaya çıkmıştır.
İnsan dünyada bir dikili ağacım olsun diyerek başladığı dünyalık edinme yarışında geride kalmaktan korktuğu kadar Rabbinden korkmadığı hepimizce bilinen bir gerçek olarak önümüzde durmaktadır.
İnsanoğlu yaşadığı hayatın bir gün sonlanacağını bildiği halde dünya için yığınak yapmaya devam ederken ahret gerçeğini göz ardı eder. Hâlbuki ondan önce niceleri kendisi gibi hareket etmiş ve geride tozlu bir mezar taşından başka bir şey bırakmamıştır.
Teknolojinin gelişip ilmi birikimin arttığı ancak bununla birlikte donanımlı cahilliğin arttığı bir zamanda doğru bilgiyi almak ve hayatına tatbik etmek her Müslüman için mutlak surette olması gereken bir gerekliliktir.
“Namaz dinin direği, Cihad ise zirvesidir.” Maalesef bugün gelinen noktada her ikisi de terk edildiği için İslam ümmeti başsız ve çaresiz kalmıştır. İslam diyarlarında oluk oluk kan akarken Müslüman olduklarını söyleyen zevatlar cihadı şatafatlı hayatlarının lüks mekânlarında yok ederken, yarım yamalak namazları ile cennete kavuşacaklarını sanmaktadırlar.
Bizler yaratılmışların en üstünü olma şerefine nail olmuş insanlarız. Ancak kendisine bu şeref verilmiş insan aynı zamanda yaratılmışların en acımasızı olabildiği gibi, en canisi de olabilir ve tarih bunun örneklerine şahit olduğu gibi, bugün yaşadığımız zaman içerisinde bizde bunlara şahitlik etmekteyiz.
