İlk insan olan Âdem babamız ile başlayan dünya serüvenimiz mücadele üzerine kurulmuştur ki, bu mücadele hak ile batılın mücadelesidir. Bu savaş bazen meydanlarda çarpışma yönü ile cereyan etse de aslında hayatın her alanında devam etmektedir. Bir Müslüman olarak bunu farkında olmak hayat mücadelesi içinde haktan yana kalabilmek açısından hayati öneme sahiptir.
İnsan yaratılışı itibari ile zevke ve eğlenceye meyilli yaratılmıştır. İslam’da yaratılıştan olan bu arzuları yok saymamış ve onları bir kaideye bağlamıştır. Bu kaidelerin ana teması da Allah’ı unutturacak, ona şirk koşmaya getirecek, ahreti unutturacak hususlardan kaçınılması gerektiği gerçeğidir.
Müslüman hitabına muhatap olan bizler kabul ettiğimiz dinin gereği olarak dürüst ve ahlaklı olmakla hükümlü kılınmış kimseleriz. Öyle ki Allah Resulünün ifadesi ile; “Hiçbir baba, çocuğuna güzel ahlaktan daha kıymetli bir miras bırakmamıştır. ” sözü ahlak ve dürüstlüğün gelecek nesillere bırakılacak en önemli husus olduğunu ortaya koymaktadır.
İnsanoğlu zamanı hoyratça kullanırken aslında zaman onu tüketmektedir. Tükenen bu yalancı dünyanın saatleri aleyhimize işlerken akıllı olan kimse onu değerlendirme hususunda gayret gösterendir. Gayret de bilmeye, bilmekte tecrübeye dayanır. Tecrübe ise tarihin akışı içinde bize öğrettiği gerçeklerdir.
Müslüman insanın şahsiyeti nasıl olmalı diye soracak olsak ne dersiniz? Bu soruya Müslüman her hususta itidalli ve orta yolu tercih eden kimse olmalı cevabını vermek mümkündür. Ancak orta yol tabiri tarih boyunca tedbir amaçlı sözler ve fiiller sebebi ile mecrasından çıkarılarak katı ve ceberut bir görüntü veren bir anlayışa dönüşmüştür.
Bu geçici âlemde Rabbimiz kimimizi nimet verip imtihan ederken, kimimizi de nimetten mahrum bırakarak imtihan eder. Rabbimiz bu imtihanda nimete sahip olanla, nimete muhtaç olan arasında kurduğu ilişki ile de biz kullarını imtihana tabi tutar.
