İslamiyet hak sözün teslimiyete dönüşmüş halidir. Bu söze önce ashap cevap vermiş ve onların teslimiyeti ile İslam bütün Arap yarımadasına yayılmıştı. Hudeybiye barış antlaşması ile sağlanan sukuneti Allah Resulü s.a.v davet mektupları göndererek değerlendirmek istemekteydi. Çünkü İslam bir kavme, bir topluluğa gelmiş bir din değildi. Aksine bütün insanlığa gelmiş evrensel ve son mükemmel dindi.
Nice katı kalbi İslam’ın güneşiyle yumuşatan Allah Resulü s.a.v bu yolda etrafındaki devlet ve kabilelere gönderdiği davet mektuplarını anlatmaya devam ediyoruz. Bir önceki dersimizde Bizans Kayseri Herakliyüs’a gönderilen mektuptan bahsetmiştik. Şimdide ilk olarak İran Kisrasına gönderilen mektuptan behsedeceğiz.
Allah için mücadele verenler çile ile yoğrulan hayatları zafer’e gebedir. Gecenin sabahı erişmesi gibi İslam uğruna verilen mücadelenin de sonunda zafer vardır. Bu zafer kimi zaman dünyada, kimi zaman ahirette ulaşılan güzel bir sonuçtur.
Dünyada iki inanç sistemi vardır. Bir olan Allah’a iman ve itaat edenler diğeri de şeytana tabi olanlar. İşte bunun içindir ki, Rabbimiz küfür tek bir millettir ifadesini kullanır. Bu durum hak ile batılın savaşı başladığı günden beri böyledir ve kıyamete kadar da böyle devam edecektir. Nitekim bu hususu Peygamberimizin hayatında da görmekteyiz.
Zafer mücadelede saklıdır. Mücadele ise sabır ve sebat ister. Müslüman sabrı kuşandı mı mücadele azmini yakalar ve o mücadelede zafere giden yolu açar. Zafer ise bazen madden olur, bazen de manen olur. Her iki durumda da mücadele eden Müslüman kazanmış olur
İslam barış dinidir. Bu söz söylendiğinde bazıları madem İslam barış dinidir bunca savaş niçin yapılmıştır dediklerini duyarsınız! Ancak işin aslı bu değildir. Müslüman dinini korumak, namusunu ve toprağını savunmak için gerektiğinde canını hiçe sayarak mücadele vermek zorundadır. Zira savaş Müslüman için son çaredir.
