İslam’ın Emir ve yasakları Rabbimiz tarafından ortaya koyulurken insanların daha iyi anlayabilmesi için gerçekleşen olaylardan sonra birçok ayet- i celile inmiştir. Sebebi nüzul dediğimiz bu olaylar Müslümanlar için bir ibrettir. Müslümanlar Uhud’da Peygambere itaat etme hususunda imtihan verirken, sonrasında ise İslam için mücadele hususunda imtihanı vermekteydi.
Müslüman her daim düşmanına karşı uyanık olması gerekir. Batılda olanlar Hakkı boğmak için her zaman fırsat kollar ve hile yapar. Şurası da muhakkaktır ki batılda olanların neye inandıklarının önemi yoktur. Yeri geldiğinde ihtilaflarını bir kenara bırakarak İslam’a karşı tek bir bayrak altında toplanmaktan çekinmezler.
En çetin mücadeleler bile Allah’ın yardımıyla zafere giden bir yol olur. Bu mücadelede oranların, sayıların, istatistiklerin önemi yoktur. Allah'ın yardımı geldi mi bütün imkânlar inananlara açılmış olur. Hendek savaşı da işte böyle bir mücadelenin örneklerinden biridir.
Müslüman’ın merhametli ve alçak gönüllü olması bir gereklilik olduğu gibi ümmeti ilgilendiren meselelerde de dikkatli ve gerektiğinde de kılıcının keskin olması gereklidir. Eğer ki ümmeti tehlikeye atan bir durum söz konusu ise o zaman yakınlarımız bile olsa acımasız kararlar almak zorunda kalırız.
İslam dini fedakârlık yapan peygamberimiz ve ashabının sırtında kıtalara yayılmıştır. Öyle ki, onlar davaları için yerini yurdunu terk etmiş, sırf Allah rızası için hem canından, hem de malından vazgeçmişlerdir. Sırf dinlerini yaşayabilmek için doğup büyüdükleri vatanları olan Mekke'yi terk etmişler, beraber büyüdükleri akrabaları ve arkadaşlarıyla karşı karşıya gelmeyi göze almışlardır.
Müslümanın dirareti en zor şartlardan çıkışın anahtarıdır. Dün anlattığımız hudeybiye Antlaşması’nın öncesinde de olan olaylar bunun göstergelerinden biridir. Kureyş’inkabe’ye sokmamak için gösterdiği direnci de işte bu dirayetli duruş yıkmıştı.
