Her şeyin sahibi olan yüce Rabbimiz biz kullarını gazabından korumak için uyarılarda bulunur. Bu uyarılardan en önemlisi ise iman edenlerin kimleri dost edip edilmeyeceği meselesidir. Çoğu zaman Allah’ın kitabı Kuran okurken aklımıza şu soru takılır: “Neden rabbimiz bu kadar Yahudi kavminden bahsetmektedir?”
Hak ile batılın kıyameti kadar sürecek savaşında mümin birçok mücadele ile karşı karşıya kalır. Bu mücadelelerde bazen galip gelir, bazen mağlup olur. Her iki durumda da mücadeleden vazgeçmeden Allah yolunda sebat gösterenler kazananlardan olur. Peygamberimizin anlattığımız hayatı da sonuna kadar mücadelenin en güzel örneğidir.
Müslümanların hücuma kalkması karşısında hezimete uğrayan müşrikler kaçarken, Ayneyn tepesine tedbir için yerleştirilmiş okçular ganimet kaygısına kapılıp, diğer Müslümanların ganimetleri toplayıp kendilerinin bundan mahrum kalma endişesiyle tepeyi terk etmeye başladılar.
Siyer dersimizin başında şöyle bir anekdot anlatmıştık. Yahudiler Arapları kendilerinden gelecek bir peygamberle korkutuyorlardı. Ancak Peygamber Araplardan çıkınca ona karşı müşrik Araplarla iş tutmaktan çekinmemiş hatta onların inancını İslam’dan daha üstün olduğu iddiasında bile bulunmuşlardı.
İslamiyet cahiliye ile yoğrulan toplumları güzel ahlaka ve adalete yönlendiren, kötülükleri iyiliklere tevdi eden ilahi bir dindir. Cahiliye toplumu olan Arap toplumu kan dökmeyi, yağma yapmayı, zulmetmeyi kendine adet edinmiş bir toplumdu. İslam ise bunları yasaklıyor yerine adaleti, iyiliği, helal kazanmayı, komşuluk haklarına riayet etmeyi emrediyordu.
Düşmanın en tehlikelisi içeride olandır. Atalarımız bunu ifade ederken şu sözleri ortaya koymuşlardır: “Hain içeride olunca kapı kilit tutmaz” Hayattaki tecrübelerimizde bunu ortaya koymaktadır.
