Rabbimiz; dünyada var ettiği canlıların her birini, birbirlerine muhtaç yaratmakla, kendinden başka her yaratılanın muhtaçlı olduğunun mesajını bizlere vermektedir. Nitekim hayat denen bu kısacık ömürde ne kadar da çok şeye ihtiyaç duyduğumuz gerçeğini yaşayarak öğrenmekteyiz.
Rabbimizin çamurdan şekil verdiği insana ruh üflemesi ile serüveni başlayan insan eşi ile var edilmiş bir varlıktır, tıpkı birçok canlı da olduğu gibi. Eşi ile var edilen Âdem babamız ilk imtihanını eşi olan Havva annemiz sebebi ile yaşadı. Buda gösteriyor ki bir Müslüman’ın ilk imtihan yeri ailesidir.
Allah Teâlâ var ettiği her varlığın içinde sevgi ve merhamet var etmiştir. Bunun bir göstergesi olarak da en vahşi hayvanlar bile yavrularına karşı merhamet gösterir.
Allah (c.c ) kâinattaki her şeyi bir nizam ve intizam üzere yaratmış sonrasında da insanı yaratıp ona kulluk vazifesini yüklemiştir. Ne zaman insanoğlu bu vazifesini yerine getirmişse dünya'da huzur, mutluluk, düzen ve adalet olmuş. Ne zaman'da yerine getirmekten kaçınmışsa dünya'da nizam bozulmuştur.
Rabbimiz kâinatta her şeyi bir denge üzerine var etmiş ve bizleri de bu dengeye riayet etme hususunda uyarmıştır. Kimliğimiz ne olursa olsun Rabbimizin koymuş olduğu bu hükümleri dini yaşamak ve yaşatmak adına dahi olsa çiğnenmesini Hak Teâlâ hoş görmemiştir.
İnsanoğlu dünya hayatında iyi ve kötü birçok hadise ile karşı karşıya kalarak bir imtihan verir. Bu imtihanda zorlandığımız zamanlarda dostlarımızdan ve çevremizden şu sözü duyarız "Sabret! ".
