Rabbimiz insanoğlunu yarattığı günden itibaren onu kendi kendiyle baş başa bırakmamış onlara kendi içlerinden elçiler ve kitaplar göndermiştir. İlk insan Âdem a.s aynı zamanda ilk peygamber olması da bu ifademizi destekleyen önemli bir noktadır.
Allah (c.c) kâinatı muazzam bir şekilde yaratarak insanı yeryüzüne halife kıldı. O kâinat ki onda insan’ın bozması dışında bakan gözler için hiçbir düzensizlik söz konusu değildir. İnsanoğlu kâinatın düzenini bozduğu gibi kendi yaratılışını da bozar, niçin yaratıldığını da farkına varmaz. Hedefsiz ve amaçsız bir yaşam sürer.
Hakiki bir iman Allah’a ve Resulüne iman ile beraber üzerimize farz kılınan yükümlülükleri yerine getirmekle başladığı gibi, kâfiri ve yaşadığımız çağdaki sapkın akımları bilmemiz de imanımız açısından aynı hükümdedir.
Kâinattaki bu eşsiz düzeni gören her akıl selim insanın bunun kendi kendine oluşmayacağını bilir. Yine biliriz ki ortada bir eser varsa bu ürünü ortaya çıkaran bir de sanatkâr vardır.
Bizler Müslüman olma şerefine nail olmuş kullar olarak Rabbimize ne kadar hamd etsek bu nimetin şükrünü yinede eda edemeyiz. Peki! Müslüman kime denir ve ne ile başlar? Müslüman Allah’ın emirleri karşısında mutlak bir teslimiyet içinde olan kişi anlamına gelir ve kelime-i tevhid ile de anlam bulur.
İnsanoğlu hayata hiçbir şey bilmez halde gelir ve zamanla her şeyi öğrenmeye başlar. Bu öğrenme esnasında da birçok etkileşimde bulunur. Bu etkileşimin en fazla hissedildiği alanda inanç esaslarıdır. Çünkü Rabbimiz insanı bir yaratıcıya inanma fıtratı üzerine var etmiş bu sebeple de insan inanma ihtiyacı duyar ve bunu gidermek için arayış içinde olur.
