Bizler bu dünyayı geçici bir durak, insanı da o durakta bekleyen bir yolcu olarak görürüz. İşte müminle ile kâfir arasındaki en belirgin farkta budur. Biri dünyayı ahret hayatının kazanıldığı geçici bir yer görürken, diğeri ise dünyayı asıl yer olarak görür.
İslam'ın emirlerine baktığımızda namaz gibi ibadetlerde ve sosyal hayatın içerisinde ki birçok hususta bizi bir araya getirecek vesilelerin ortaya konduğunu ve bunun da Müslüman'a emredildiğini görürüz.
Toplumun en küçük yapı taşı ailelerdir. Aile; yetişen nesillerin ilk eğitim yeri olarak ne kadar sağlam bir yapıya sahipse, oradan yetişecek nesillerde o kadar sağlıklı bir birey olma şansını yakalarlar.
Müslüman’ım diyen bizlerin ara ara kendisini sorgulamaya ihtiyacı olduğu açıktır. Çünkü kendini sorgulamayan Müslüman zamanla kendi hatalarını görmez olur ve zanneder ki, her yaptığım iş doğrudur. Bu düşünce de eninde sonunda Müslüman’ı münafıklığa doğru sürükler.
İslam'ın ümmet anlayışı sevgi ve muhabbet üzerine kurulmuştur. Sevginin ve muhabbetin olmadığı yerde kardeşlik değil menfaat vardır. Menfaat ise insanin gözüne değil cebine baktırır. Bu anlayışla bir araya gelen kimseler menfaatleri bitince dostlukları da, kardeşlikleri de biter.
Rabbim bu gecede daha önce yarattığı hiçbir varlığa nasip etmediği, kendisi ile aracısız konuşma hediyesini ümmetinin nezdinde kâinatın efendisi Muhammed Mustafa s.a.v ‘e bahşetmesini kutluyoruz!
