Din, insanların yaşantılarını düzenleyen kurallar bütünüdür. Kurallar bütünü olan dinin iyi anlaşılması için ise onu topluma aktaran kimselerin, insanların anlayabileceği bir üslup ve kalplere hitap eden bir davranış sergilemeleri, dinin emirlerinin daha fazla kimseye ulaşması ve yaşanması açısından hayati önem taşımaktadır.
Bir Müslüman olarak Rabbimize kulluk yapmakla hükümlü olduğumuz gibi, birbirimize karşıda sorumluluklarımız vardır. Rabbim dünya hayatında bizleri sorumluluklarımızla imtihan etmekte ve hükümlü kılmaktadır. Sorumluluklarımız nereden başlar diye baktığımız da en yakınımız olan ailemizden başladığını görmekteyiz.
Rabbimiz insanoğlunu utanma duygusu ile var etmiştir. Bunun içindir ki Âdem babamız ve Havva annemiz cennette kendisine yasak olan ağaca yaklaşınca üzerlerindeki cennet elbiselerinden sıyrılmış, bu durum karşısında utançlarından ağaç yaprakları ile üzerlerini örtmeye çalışmışlardır. İşte bu durum, utanma duygusunun sonucu olarak ortaya çıkan fıtri bir davranıştır.
Ebedi hayatın hazırlık yeri olan şu dünyada Rabbimiz birimizi diğerimize bağlamış, ilişkiler ağıyla da bizi imtihana tabi tutmuştur. Hatta avcıyı ava, düşmanı düşmana muhtaç etmiştir. Bu imtihanda kimini sabırla, kimini malıyla, kimini makamıyla imtihan etmiştir. Bu ilişkilerin en önemlilerinden biride; infak etme meselesidir.
Yaşadığımız çağda hepimiz adam kayırılmasından şikâyet eder, liyakat kavramına vurgu yaparız. Ancak ne zaman ki, imkânlar biz de oldu mu fırsatı hiç kaçırmayız. Müslüman şunu iyi bilmeli ki, toplumu ilgilendiren bir konuda liyakate dikkat ederek, adaletle hareket etmezsek dünyada düzen bozulur. Çünkü Rabbimiz denizde ve karada insanın yaptıkları sebebi ile düzenin bozulduğunu ortaya koymaktadır.
Bir arada yaşamak üzere var edilen insanoğlu karşılıklı görev ve sorumluluklara tabidirler. Sosyal hayat diye ifade ettiğimiz bu hayatın içerisinde; Kul hakkı, komşuluk hakkı gibi sorumlulukların yanında, insani değerler açısından da sorumluluklarımız vardır. Rabbimiz kimine fazla verip zengin ederken, kimine de az vererek fakir etmiştir.
