Bizler aklı ile ön plana çıkmış varlıklar olarak yaratılışımızdan yaşantımıza varıncaya kadar her hususu sorgularız. Çünkü insan doğruyu ancak sorgulayarak bulabilir. Bu sorgulama sonunda akıllı insan bu dünyada insanın bir görevi olduğu sonucuna ulaşır ve bu sonucun bir göstergesi olarak ta İslam’ın eşsiz güzelliğini fark eder. O eşsiz güzelliğe ulaşmanın yolu ise inandım demekle bitmez.
İnsanoğlu denen bizler doyumsuz bir varlığız. Nitekim Allah Resulü insanin doyumsuzluğunu şöyle ifade ediyor "onun gözünü ancak toprak doyurur"
Çoğu zaman duyarız "Bu dünyanın Adaleti yok!" diye. Peki! Adalet için ne yaptık diye sorsak çoğumuzun aslında hiçbir şey yapmadığımızı görürüz. Hâlbuki adalet kavramı önce kişinin kendinde başlar, sonra topluma yayılır.
İlk emri oku olan bir dinin mensupları olarak Rabbimizin emrini ne kadar anladık sorusuna cevap bulmamız yaşamımızın en önemli amacı olmalıdır. Zira insan başıboş yaratılmış bir varlık değildir. Kâinattaki her canlının bir görevi olduğu gibi insanında bir görevi vardır ve bu görevin adı da KUL olmaktır.
İnsanoğlu nasıl yaratıldığını hep tartışmış ve teoriler üretmiştir. Ancak bu tartışmalarda bize kaynaklık edebilecek tek kaynak Rabbimizin vahyidir. Rabbimiz insanın yaratılışını kitabında şöyle açıklamaktadır: Andolsun, biz insanı kuru bir çamurdan, şekillendirilmiş bir balçıktan yarattık...
Bazen sevinçle, bazen de hüzün ile gelip geçen hayatımızda türlü vesilelerle imtihana tabi tutuluruz. Bazılarımız bu imtihanların Rabbimizin mükâfatına vesile olan bir yol olduğunu düşünürken, bazılarımızda bu tür sıkıntılar karşısında " Hep beni mi buluyor " diye sızlanırız.
