Oyun ve eğlenceden ibaret sayılan bu hayatta bize verilenlerde bu dünyanın ziynetleridir. Biz Müslümanlara düşen ise o ziynetleri Allah yolunda kullanıp rızasına ulaşma hedefidir. Bilmemiz gerekir ki! Bu hedefe yürürken atacağımız her adım imtihan olmanın birer vesilesi olacaktır. Bu imtihan vesilelerinden biride ailelerimizdir.
Rabbimizin yarattığı her varlık, ister hayatta olsun, ister toprağın altında olsun yaratıcısı sebebi ile saygıyı hak eder. Onun içindir ki Rabbimiz Âdem peygamberin iki evladı arasında çıkan kavganın neticesinde ölen kardeşini nasıl gömeceğini göstermek için bir kargayı vesile kılmış, böylelikle ölülerimize saygının Allah katındaki değerini ortaya koymuştur.
İnsanoğlu dünyaya hiçbir şey bilmez halde gelir ve yaşayarak öğrenir. Her yaşadığı olay ise ileride yaşaması ihtimal olaylar için kendisine bir tecrübe olur. İnsan tecrübe kazandığı gibi toplumda tecrübe kazanır. Kendisine hedefler belirlerken geçmişten ibret alır.
İnsanoğlu aklı ile diğer varlıklara üstün kılınmış ve bu üstünlük sebebi ile de kul olmaya layık görülmüştür. Bizler insanı üstün kılan aklı, kuran ve sünnet ışığında kullanırsak, bu durum bizler için Allah katında mükâfata ve insanlar arasında saygınlığa yol açarken, aklı Allah yolunda kullanmazda şeytana tâbi olmaya yönelirsek de aşağıların aşağısına varacağımızı Rabbimiz bize haber veriyor.
Rabbimiz biz insanı en güzel şekilde yarattık buyurduktan sonra insan kalabilmesinin de ancak ona uymakla, güzel huylu olmakla ve güzel hitapla mümkün olduğunu bize haber vermektedir.
İnsanoğlu Allah tarafından bu dünyaya zevki sefa sürmek için gönderilmiş bir varlık değildir. Yaratılan her varlığın bir amacı olduğu gibi insanın da varlığının bir amacı vardır. O da kul olma vazifesini yerine getirmektir.
